martes, 11 de junio de 2013

“Sólo te arrepientes de los entrenamientos que no haces”.

Esta frase define lo que me ha pasado a mi durante 1 mes y medio, desde que acabé mi 2ª maraton entré en un fase que no se porque no me permitía (o no me apetecía) levantarme del sofá, calzarme las zapatillas, ponerme los pantalones y la camiseta. Durante todo este periodo de tiempo pensaba..venga va sal a correr!...pero por una cosa u otra nunca encontraba tiempo, todo eran excusas baratas y chusqueras. Si no recuerdo mal empezé con esto del running en el 2008 y desde entonces nunca habia estado más de 1 semana sin correr. Es normal lo que me ha pasado ??...Es una etapa que todo el mundo pasa ??...El haber hecho 2 maratones en 2 meses seguidos puede afectar después ??...Lo que si me he dado cuenta es que cuanto más te dejas peor es porque después no puedes arrancar. Ultimanente me dolian los brazos, sentia las piernas pesadas, me dolia el pecho y me empezaba a salir la barriguita de las birras, gin-tonic's, las bravas, las olivas, etc,.. en definitiva, me encontraba fatal. Después de 1 mes y medio ayer noche dije BASTA YA FERNAN, BASTA YAAAA!! es el único deporte que hago y no puede ser que con casi 47 años no hagas nada. Otra de las cosas para salir de esto es quedar con alguien, así te obligas a salir pero creo que de esto hay que salir por uno mismo, te hace más fuerte. Total que me he puesto el despertador a las 4:45h de la mañana y cuando ha sonado he abierto los ojos y me he puesto en pie...(SI SEÑOR CON 2 COJONES OSTIA) me he calzado las zapatillas, los pantalones y la camiseta, cuando estaba vestido es cuando he pensado...lo has conseguido! he superado la putaa barrera de uff que palo me da. Otro elemento fundamental y muy importante es ir variando los recorridos ya que es otro elemento por el cual te agobias, es el de repetir recorridos, y he pensado para motivarme que mejor que bajar hasta la playa de Barcelona para ver una bonita puesta de sol, el olor a mar...eso me da fuerza y eso he hecho, finalmente he hecho 2:05h Cuando he llegado a casa, como siempre, he gritado un VAMOOOSSS FERNAN!! He llegado bien de piernas pero sobretodo me he dado cuenta que de cabeza sigo estando muy fuerte, supongo que por las 2 ultimas maratones que aún están frescas. Me gustaria saber vuestra opinión ya que sois mucho más expertos que yo ya que esto debe ser común aunque cuando te pasa a ti se pasa mal. Acabo con una frase que define lo que pasaba por mi mente cada dia y es una verdad como un templo...“Sólo te arrepientes de los entrenamientos que no haces”. PD: los que me conoceis un poco entendereis que ya me he calentado y estoy buscando fecha para hacer mi 3ª maratón antes de que acabe el 2013..seré tontoooo!!!

2 comentarios:

  1. A mi també m'ha passat, la setmana passada vaig sortir a córrer després de 40 dies sense fer-ho. Jo no he fet 2 maratons ni res semblant, simplement he canviat la rutina laboral, els horaris, ... o simplement que necessitava parar. Això sí, a diferència de tu, aquesta parada m'ha servit per veure que no tinc ganes de fer curses, sinó córrer per estar en forma i sa. Crec que la competició no m'aporta gaire només serveix per tenir un objectiu i sortir a entrenar per arribar en condicions a la cursa i no sé si en el meu cas em satisfà gaire ;-) Potser quan torni a agafar ritme de sortides canvio d'opinió, no ho descarto. Això del córrer és com una cursa de muntanya té alts i baixos :-) Keep running

    ResponderEliminar
  2. Ets un figura . Jo crec que ens passa a tots. Es comença entrant al mundillo amb moltes ganes però desprès poc a poc t´has de situar al teu lloc. Compromisos laborals,família,amics,obligacions...... es molt complicat treure temps per poder entrenar i sobre tot tenir-ne ganes. El principal problema es que ara ja s’ha banalitzat tot. O fem una ultra o un ironman o alguna cosa xtrem o no estem fent res. Jo la veritat es que cada cop trobo a faltar mes les curses curtes que pots entrenar en dos o tres dies a la setmana i fent sortides de com a molt un parell d’hores. La setmana vinent a mi em toca la Ultra d’Andorra i et puc assegurar que arribo fart i molt cansat de kms i kms. Penso tirar-me dos o tres mesos sense competir mes. Tinc ganes de tornar a tenir de ganes de córrer i això nomes ho dona el parar. Tenia ganes de tenir criatures per poder veure’ls créixer i resulta que me’l perdo perquè estic entrenant no se quina cursa dels sants pebrots..... SI ES QUE ES DE SER INUTILES!

    ResponderEliminar